Vragen (en reacties zijn zeer welkom)

Kunst en wetenschap

In het beoefenen van de Goetheaanse fenomenologie begeef ik me op een terrein waar een wetenschappelijk onderzoekshouding en kunstzinnige fantasie beiden aangesproken worden. De relatie tussen deze twee houdt me al jaren bezig. Bij kunst ontstaat kennis door deelname (subjectief). Bij wetenschap door afstand nemen (objectief). Beide vormen van kennen zijn complementair aan elkaar. Kan de kunstzinnige fantasie, die zo verbonden is met het gevoelsleven, uitgroeien tot een objectief onderzoeksinstrument, dankzij de exactheid en het onderscheidingsvermogen dat in de wetenschap zo ontwikkeld is?

Ik was een van de initiatiefnemers van het symposium ‘Kunst, wetenschap en innerlijke vrijheid’ in museum Naturalis te Leiden, 2005, waar deze vragen centraal stonden. Ik werkte op de achtergrond mee aan het boek ‘Tussen verwondering en verbijstering’ van Wil Uitgeest (uitg. Christofoor, 2005), dat deze vragen behandelt. Ik blijf er mee bezig.

Nieuwe impulsen voor de kunst

Ik ben geboren in 1946 en heb alle naoorlogse ontwikkelingen in de beeldende kunst intensief meebeleefd. Hoewel ik er vertrouwen in heb dat de kunstwereld in beweging blijft, zie ik al een tijd weinig gebeuren dat echt een nieuwe bron aanboort, terwijl ik het verlangen naar zoiets sterk ervaar om me heen (en in mijzelf). Ik vermoed dat nieuwe impulsen voor de kunst niet te verwachten zijn van nieuwe technieken, nieuwe media, of andere vondsten van buiten af, maar alleen van het bewust ontwikkelen van nieuwe innerlijke waarnemingsorganen. Ik heb behoefte, mijn vragen en ervaringen hieromtrent met anderen te delen.